Zwalczanie. Zapobieganie inwazji polega na przestrzeganiu zasad higieny osobistej, a także praca w odpowiednim obuwiu w miejscach zagrożenia.
Przy osiedlaniu się larw w tkankach leczenie jest trudne, ponieważ stosowane leki działają głównie w świetle jelita.
W leczeniu stosuje się albendazol (Zentel, 200-400 mg, w dawce pojedynczej), mebendazol patrz T. sagincita, a także tiabendazol (50 mg/kg mc. przez 2 dni) patrz S. stercoralis lub pirantel (Combantrin, Pyrantelum 10-20 mg/kg mc. przez 2-3 dni) bądź hydroksynaftalenian befenium (Alcopar, dzieci o masie ciała mniejszej niż
– 10 kg – 1,5-2 g, o masie ciała powyżej 10 kg i dorośli 2,5-4,5 g jednorazowo, na czczo).
Pirantel blokuje przewodnictwo nerwowo-mięśniowe pasożytów słabo wchłania się z przewodu pokarmowego. Nie należy stosować go w chorobach wątroby oraz u kobiet w ciąży. Bardzo rzadko występującymi objawami niepożądanymi pojawiającymi się w trakcie terapii są zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunki).
Hydroksynaftalenian befenium blokuje przewodnictwo nerwowo-mięśniowe pa-sożytów bardzo słabo wchłania się z przewodu pokarmowego. Rzadko występującymi objawami niepożądanymi pojawiającymi się w trakcie terapii są bóle i zawroty głowy oraz zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunki).
Kontrole skuteczności leczenia przeprowadza się w 2-4 tyg. po zakończonej terapii.
Występowanie. Nicień bytujący w górnym odcinku jelita cienkiego człowieka, goryla, mandryla, rzadziej psa, w krajach strefy podzwrotnikowej Ameryki Środkowej i Południowej, Afryki, Azji oraz wysp Polinezji.
Budowa i rozwój. Nicień podobny do A. duodenale i często występujący z nim wspólnie, różniący się nieco mniejszymi wymiarami ciała, budową torebki gębowej, zaopatrzonej w dwie półksiężycowate płytki tnące, zamiast ząbków cechujących A. duodenale, położeniem szpary sromowej samicy oraz budową torebki kopulacyjnej samca. Część przednia ciała jest łukowato wygięta na stronę grzbietową.
