Zagadnienie to wchodzi w zakres problematyki farmakologii klinicznej i w rozdziale tym zostanie omówione krótko. W farmakoterapii przeważa obecnie opinia, że skojarzone leczenie antybiotykami należy prowadzić znacznie rzadziej niż sądzono i stosowano uprzednio, a ponadto, że każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie. Leczenie skojarzone antybiotykami nie jest żadną regułą. Leczenie to wiąże się z nasileniem objawów niepożądanych, zwiększoną możliwością uczulenia, powstawaniem pierwotnej oporności bakterii na antybiotyk oraz nadkażeniami, szczególnie przewodu pokarmowego. Ogólne zasady antybiotykoterapii są następujące: antybiotyk należy podawać w zależności od rodzaju bakterii i jej wrażliwości na antybiotyk (posiew i antybiogram), w zakażeniach mieszaną florą bakteryjną zaleca się podawanie antybiotyków bakteriobójczych o szerokim zakresie działania, np, ampicyliny i jej pochodnych, cefalosporyn, niekiedy przy podawaniu antybiotyku bakteriobójczego z bakteriostatycznym może występować antagonizm, np. przy skojarzonym stosowaniu penicylin z chloramfenikolem, tetracyklinami, antybiotykami i rinkosarnidami; cefalosporyn z chloramfenikolem, tetracyklinami; tetra-cyklin z chloramfenikolem.
