Feyntoina jest lekiem przydatnym w leczeniu wszelkich napadów padaczki z wyjątkiem napadów małych oraz drgawek gorączkowych u dzieci poniżej 3 roku życia lub dla opanowania drgawek będących objawami abstynencji po usunięciu krótko działających barbituranów. Zazwyczaj stężenie 10?15 fig/ml zapewnia wyniki lecznicze, chociaż istnieją znaczne różnice indywidualne. Najważniejszymi objawami przedawkowania jest oczopląs, bezład ruchowy, zaburzenia widzenia. Obserwacja występowania objawów niepożądanych może być utrudniona u dzieci z opóźnionym rozwojem umysłowym lub zaburzeniami wzroku. W sposób paradoksalny fenytoina może wywołać stany drgawkowe per se, Stężenie w surowicy powyżej 100 (g/ml może wywołać śpiączkę i kurcz tężcowy (opisthotonus). Fenytoina nasila małe napady, podobnie jak nasila napady duże. Zakwaszenie organizmu (np. chlorkiem amonowym) zwiększa toksyczność fenytoiny. Zasadniczym objawem niepożądanym po stosowaniu fenytoiny jest przerost dziąseł, który występuje u V3 chorych. Występuje on na skutek zahamowania fizjologicznego katabolizmu kolagenu w tkance łącznej, któremu towarzyszy utrata triglicerydów i neuronalnych kwasów tłuszczowych. Najważniejsze działania niepożądane omówiono uprzednio łącznie z barbituranami.
