Związki srebra są bardzo silnie działającymi środkami przeciwbakteryjnymi. Srebro łączy się z wieloma ważnymi biologicznie grupami chemicznymi, w tym sulfhydrylową, aminową, karboksylową i innymi. Procesy te należą u podstaw mechanizmu denaturacji białek, powodowanej przez srebro; proces ten powoduje, że srebro ma działanie ściągające i żrące na tkanki. Jeśli do wody destylowanej dodać metalicznego srebra, to nabiera ona właściwości bakteriobójczych, mimo iż stężenie jonów Ag+ wynosi w tych warunkach zaledwie l : 20 000 000. Działanie to nosi nazwę efektu oligodynamicznego, a jego mechanizm nie jest jasny, mimo wielu wysuwanych hipotez. Ponieważ w płynach tkankowych związki srebra ulegają częściowej redukcji do srebra metalicznego, dlatego efekt ten może mieć znaczenie w przeciwbakteryjnym działaniu srebra w płynach ustrojowych. Azotan srebra w stężeniu 0,1% zabija większość drobnoustrojów, a w roztworach o znacznie większym rozcieńczeniu działa bakteriostatycznie. Szczególnie wrażliwe na azotan srebra są bakterie Gram-dodatnie; bakterie Gram-ujemne wykazują zdecydowanie mniejszą wrażliwość. W stężeniach bakteriobójczych azotan srebra działa również na tkanki, powodując denaturację białek. W obecności chlorków srebro wytrąca się w postaci chlorku srebrowego; dlatego też azotan srebra źle przenika w głąb tkanek i działanie jego jest głównie powierzchniowe. Chlorek srebra pod wpływem światła czernieje, co jest przyczyną przebarwień skóry.
