Będąc nastolatkiem, słyszałem mnóstwo historii o Zawiszy Czarnym i wszystkie znacznie się od siebie różniły. Miały jednak jeden wspólny mianownik - w finale każdej z nich okazywało się, że Zawisza dał początek jakiemuś znakomitemu rodowi lub miastu. Każdy chciał mieć takiego przodka. W czasach PRL-u Zawisza uchodziła za największego cwaniaka w historii Polski, wzorem do naśladowania, człowiekiem wielkiej odwagi, niebywale inteligentnym i walecznym. I w końcu wziął się za nieg

Bez względu na to, co myśli się o Pilipiuku, nie można mu odmówić pomysłowości w tworzeniu kolejnych literackich światów. Z pewnością pomocna jest w tym wiedza historyczna, jaką bez wątpienia posiada, ale też pasja, z jaką oddaje się pisaniu. My akurat nazywamy samych siebie psychofanami Pilipiuka, więc lubimy go podwójnie... potrójnie, ale potrafimy też zwrócić uwagę na złe książki tego Autora i wytknąć mu to i owo. Nie tym razem jednak... I nie w przypadku żadnej z książek

Od 7 do 10 września 1939 roku na północny wschód o Łomży, w rejonie miejscowości Wizna, rozegrała się bitwa, która przeszła do historii, jako polskie Termopile. Różnica między ilością wojsk polskich i niemieckich była kolosalna. Jeszcze do niedawna bitwa ta pozostawała mało znanym epizodem II wojny światowej. Nie wszyscy polscy historycy zgadzają się z nazwą polskie Termopile. Niektórzy twierdzą, że Niemców zatrzymała głównie Narew i konieczność budowy mostu pontonowego, a ni

Duchy nie istnieją? Ależ owszem, istnieją i mają się całkiem dobrze, strasząc za karę w Liszkowie, w pięknym pałacu... no dobrze, kiedyś pięknym, lecz z roku na rok popadającym w ruinę. A wszystko przez okupantów, którzy bez względu na to, kim są, skąd pochodzą i jakie mają plany, robią wszystko, aby zniszczyć to, co w latach swojej świetności było wizytówką okolicy. Jedni z premedytacją, inni przez głupotę, ale zawsze kończy się to dla nich tragicznie. Wystrzegaj się pałacu

Czas pandemii to czas na wzmożone czytanie. A jaka książka jest dobra na te trudne chwile, kiedy docierają do nas zewsząd dołujące wieści? Jakub Wędrowycz daje czytelnikowi to, czego inne książki dać nie mogą - luz, śmiech i emocjonalny kocioł absurdów. Prawdziwie polska epopeja, adekwatna do polskiego grajdołka, w jakim żyjemy. Bezkompromisowa, momentami niedorzeczna i przaśna, ale za to genialna w swojej prostocie... Czytamy opinię czytelników po zapoznaniu się z lekturą i

Czy Andrzej Pilipiuk potrzebuje krytyków literackich, recenzentów i opiniotwórców? Oczywiście, że nie! To nazwisko jest już na takim etapie kariery, że może sobie pozwolić wyłącznie na informację o premierze, a resztą przejmować się nie musi. Mimo wszystko postanowiłam, że podejmę rękawicę i skreślę kilka słów na temat jego najnowszego tomu opowiadań. A to ze względu na mocno różniące się opinię czytelników, których Przyjaciel człowieka wyraźnie podzielił. Zacznę od tego, że