Czternaście opowiadań, które udowadniają, że ich autor jest jednym z najważniejszych pisarzy literatury grozy XXI wieku. Koszmary, obsesje i niespełnione sny, które ukształtowały XX wiek, najbardziej przerażające stulecie w dziejach ludzkości. Historie, które zjeżą Wam włos na głowie i każą Wam prosić o więcej… Jak ta o dziewczynie, młodej, pięknej i… martwej, czekającej bez końca w budynku kina pewnego popołudnia 1945 roku… Albo ta o chłopaku, który kiedyś był człowiekiem, a

Śmiało można mówić o tym, że Pudełko w kształcie serca to jeden z najważniejszych i najlepszych debiutów literackich tego gatunku ostatnich dwóch stuleci. Paradoksalnie, choć nie tak spektakularny, to jednak dużo lepszy niż debiut Kinga czy Mastertona. Może gdyby Hill tworzył w latach 70., 80. lub 90., miałby dzisiaj status pisarza kultowego już po pierwszej książce, ale XXI wiek jest dla książki dużo trudniejszy, bardziej wymagający i mocno zepsuty (nie będę Was zanudzała sz

O ku^wa, jakie to było dobre! 100% Kinga w Kingu. Już myślałem, że dziadek Stefan odcina kupony od sławy, a kolejne jego książki to przeciągane opowiadania wygrzebane w szufladzie antycznego biurka. A tu taka niespodzianka! Przyznam szczerze, że mam od kilku lat obawy za każdym razem, kiedy sięgam po nową książkę Mistrza Grozy i tym razem też je miałem, choć prawdę mówiąc, docierały do mnie wyłącznie euforyczne recenzje zza oceanu. Ja jednak nie jestem z pierwszej łapanki i w

eN O eS Cztery A Dwa... W którym momencie zorientowałaś/eś się, że ten dziwny tytuł nie znaczy nic innego, jak Nosferatu? Cały Joe Hill, lubiący bawić się z Czytelnikami w zagadki... A może wcale nie była to zagadka? Może to, co dla jednych było trudne do odszyfrowania, dla innych było aż nadto oczywiste? Z pewnością znajdą się tacy, którzy powiedzą, że wiedzieli od samego początku, ale my znamy też takich, którym rozszyfrowanie tytułu zajęło trochę czasu. Trzeba również czas

Jeśli Autor chciał tą książką pokazać Czytelnikowi, na co go stać, to zrobił to bezbłędnie. Niby książka złożona z 13 opowiadań, a bardziej kojarzy się ona z folderem zachęcającym do zapoznania się z dorobkiem pisarza (w dobrym tego słowa znaczeniu). Cwaniaczek z tego Hilla, autoreklama w formie kilkunastu odjechanych powiastek daje przedsmak tego, z czym możemy się zderzyć w innych jego książkach. Tak waśnie powinien zaczynać przygodę z pisaniem każdy, kto aspiruje do bycia

Zdjęcie, Naładowany, Wniebowzięty, Deszcz - to cztery nowele w jednym, pięciusetstronicowym tomie autorstwa Joe Hilla, którego jak sami zauważyliście w mailach do nas, mocno promujemy w ostatnich miesiącach. A promujemy go dlatego, że kilka tygodni temu ukazało się wznowienie jego najważniejszych dzieł. Czteropak od Wydawnictwa Albatros jest iście wypasiony i stanowi nie lada gratkę dla wielbicieli literatury grozy. Promujemy tego Autora również dlatego, że jesteśmy patronem

Stephen King ma swojego następcę i to niemal dosłownie. Joe Hill, syn mistrza grozy nie poszedł inną drogą, wszedł w buty ojca, a one okazały się pasować idealnie. King junior, czy Hill senior, jak sam zainteresowany woli być nazywany, istnieje w świadomości polskich czytelników już od wielu lat, choć prawdę mówiąc, wciąż spotykamy ludzi, którzy nie wiedzieli, że Hill to syn Stephena Kinga, lecz książki jego uznają za bardzo dobre. I nie ma powodów, aby się temu dziwić, bo Jo

Duchy nie istnieją? Ależ owszem, istnieją i mają się całkiem dobrze, strasząc za karę w Liszkowie, w pięknym pałacu... no dobrze, kiedyś pięknym, lecz z roku na rok popadającym w ruinę. A wszystko przez okupantów, którzy bez względu na to, kim są, skąd pochodzą i jakie mają plany, robią wszystko, aby zniszczyć to, co w latach swojej świetności było wizytówką okolicy. Jedni z premedytacją, inni przez głupotę, ale zawsze kończy się to dla nich tragicznie. Wystrzegaj się pałacu

Horror rodem z lat 60. i 70. XX wieku. A raczej zebrane krótkie historie, jakie opowiadano sobie na biwakach w tamtych czasach w USA. Krótkie, mroczne, krwiste, mocno przesadzone, odjechane. Tak, tak, był taki czas kilka dekad temu, kiedy główną zabawą na amerykańskich biwakach było opowiadanie strasznych historii. Im bardziej drastyczna, im bardziej nieprawdopodobna, tym lepiej. To był świetny pomysł, aby zebrać wszystkie te zasłyszane historie i umieścić je w jednym miejscu

Z OSTATNIEJ CHWILI: TRWA ATAK NUKLEARNY NA WASZYNGTON! Jakby jednej tragedii było mało, człowiek musi doświadczyć kolejnej. W końcu mówi się, że nieszczęścia chodzą parami. A może to bliska zagłada świata wywołuje w niektórych ludziach najgorsze instynkty? Może w każdym z nas drzemie osobowość psychopatyczna, która uruchomiona może zostać w najbardziej beznadziejnej chwili naszej egzystencji? Jak bardzo przewartościowane zostaje życie człowieka, kiedy to życie przestaje istni