Hultaj Literacki

Będąc nastolatkiem, słyszałem mnóstwo historii o Zawiszy Czarnym i wszystkie znacznie się od siebie różniły. Miały jednak jeden wspólny mianownik - w finale każdej z nich okazywało się, że Zawisza dał początek jakiemuś znakomitemu rodowi lub miastu. Każdy chciał mieć takiego przodka. W czasach PRL-u Zawisza uchodziła za największego cwaniaka w historii Polski, wzorem do naśladowania, człowiekiem wielkiej odwagi, niebywale inteligentnym i walecznym. I w końcu wziął się za nieg

Bez względu na to, co myśli się o Pilipiuku, nie można mu odmówić pomysłowości w tworzeniu kolejnych literackich światów. Z pewnością pomocna jest w tym wiedza historyczna, jaką bez wątpienia posiada, ale też pasja, z jaką oddaje się pisaniu. My akurat nazywamy samych siebie psychofanami Pilipiuka, więc lubimy go podwójnie... potrójnie, ale potrafimy też zwrócić uwagę na złe książki tego Autora i wytknąć mu to i owo. Nie tym razem jednak... I nie w przypadku żadnej z książek

Od 7 do 10 września 1939 roku na północny wschód o Łomży, w rejonie miejscowości Wizna, rozegrała się bitwa, która przeszła do historii, jako polskie Termopile. Różnica między ilością wojsk polskich i niemieckich była kolosalna. Jeszcze do niedawna bitwa ta pozostawała mało znanym epizodem II wojny światowej. Nie wszyscy polscy historycy zgadzają się z nazwą polskie Termopile. Niektórzy twierdzą, że Niemców zatrzymała głównie Narew i konieczność budowy mostu pontonowego, a ni

Duchy nie istnieją? Ależ owszem, istnieją i mają się całkiem dobrze, strasząc za karę w Liszkowie, w pięknym pałacu... no dobrze, kiedyś pięknym, lecz z roku na rok popadającym w ruinę. A wszystko przez okupantów, którzy bez względu na to, kim są, skąd pochodzą i jakie mają plany, robią wszystko, aby zniszczyć to, co w latach swojej świetności było wizytówką okolicy. Jedni z premedytacją, inni przez głupotę, ale zawsze kończy się to dla nich tragicznie. Wystrzegaj się pałacu

Czas pandemii to czas na wzmożone czytanie. A jaka książka jest dobra na te trudne chwile, kiedy docierają do nas zewsząd dołujące wieści? Jakub Wędrowycz daje czytelnikowi to, czego inne książki dać nie mogą - luz, śmiech i emocjonalny kocioł absurdów. Prawdziwie polska epopeja, adekwatna do polskiego grajdołka, w jakim żyjemy. Bezkompromisowa, momentami niedorzeczna i przaśna, ale za to genialna w swojej prostocie... Czytamy opinię czytelników po zapoznaniu się z lekturą i

Czy Andrzej Pilipiuk potrzebuje krytyków literackich, recenzentów i opiniotwórców? Oczywiście, że nie! To nazwisko jest już na takim etapie kariery, że może sobie pozwolić wyłącznie na informację o premierze, a resztą przejmować się nie musi. Mimo wszystko postanowiłam, że podejmę rękawicę i skreślę kilka słów na temat jego najnowszego tomu opowiadań. A to ze względu na mocno różniące się opinię czytelników, których Przyjaciel człowieka wyraźnie podzielił. Zacznę od tego, że

Pilipiuk nie byłby Pilipiukiem, gdyby nie doprowadzał ludzi do skrajnych podziałów. Jedni go uwielbiają, inni nie znoszą, ale dla autora ważne jest to, aby go czytano. Ci, którzy go kochają, przeczytają nawet opowieść o zabójczych serdelkach, gdyby taką napisał. Ci zaś, którzy go nienawidzą, wciąż go czytają, aby mieć pożywkę i móc przygwoździć w Internecie tyradą bezeceństw. Cóż, jak powiedziała Marylin Monroe: Nieważne jak o tobie mówią, ważne, żeby mówili. Jedno jest pewne

Spotkaliśmy się z Jackiem Komudą, aby porozmawiać o jego nowej książce, Westerplatte. Rozmowa zeszła również na temat pierwszej części serii o II Wojnie Światowej - Hubal. Jacek Komuda to bardzo inteligentny i rozmowny człowiek, ale taki sam kawopij, jak ja, więc kawy poszło dużo, a czasu na rozmowie spędziliśmy całe mnóstwo. Choć słuchałem autora z zapartym tchem, dopiero kiedy redagowałem tekst, zdałem sobie sprawę z tego, ile ważnych rzeczy autor mi opowiedział. Historii,